De basis van het Medical Taping Concept is in de jaren zeventig gelegd in Japan en Korea. Hier werden destijds tapemethodes ontwikkeld vanuit de gedachte dat beweging en spieractiviteit essentieel is om gezondheid te behouden of te herstellen. De gedachte hier achter is dat spieren niet alleen nodig zijn voor beweging, maar ook bloed en lymfecirculatie bepalen. Als spieren niet goed functioneren kunnen er dus verschillende soorten klachten ontstaan.
Voortbouwend op deze gedachte, werden er diverse elastische tapesoorten ontwikkeld die de spieren in hun functie kon ondersteunen, zonder daarbij de beweging te beperken. Door aangedane spieren op deze manier te behandelen, wordt het lichaamseigen herstel proces geactiveerd. Tijdens de ontwikkeling van deze methode bleek al snel dat het toepassingsgebied veel ruimer was dan alleen het behandelen van spieren.
Samenvattend kunnen de effecten als volgt ingedeeld worden:
1. Spierfunctie verbeteren door verandering van spanning van de spieren
2. Belemmeringen in bloedcirculatie en lymfeafvoer opheffen
3. Pijndemping
4. Ondersteunen gewrichtsfunctie
Door deze effecten toe te passen kunnen problemen verholpen worden en kan het lichaam weer in zijn normale functie terug komen.
